İlk Tanımlamalar (1940'lar)
Otizm terimi, 1940'larda birbirlerinden habersiz çalışan iki doktor, **Leo Kanner** ve **Hans Asperger** tarafından modern tıp literatürüne kazandırıldı. Kanner, içe kapanık ve sosyal iletişimde zorluk çeken çocukları gözlemlerken; Asperger, benzer özelliklerin yanı sıra yüksek akademik yetenekleri olan çocukları tanımladı.
Trajik Bir Yanılgı: "Buzdolabı Anneler"
1950 ve 60'lı yıllarda, otizmin annelerin çocuklarına karşı "soğuk" davranmasından kaynaklandığına dair bilimsel hiçbir temeli olmayan bir teori ortaya atıldı. Bu teori, binlerce ailenin gereksiz yere suçlanmasına ve yanlış tedavilere yol açtı. Ancak 1970'lerden itibaren araştırmalar, otizmin tamamen biyolojik ve nörolojik bir durum olduğunu kanıtladı.
Bugün: Nöroçeşitlilik ve Haklar
Günümüzde otizm artık "iyileştirilmesi gereken bir hastalık" olarak değil, insan beyninin doğal bir çeşitliliği olan **nöroçeşitlilik (neurodiversity)** kapsamında değerlendirilmektedir. **National Autistic Society** gibi kurumlar, otistik bireylerin toplumda eşit haklara sahip olması ve kendi seslerini duyurabilmeleri için çalışmaktadır.